باید گفت افراد دارای علائم آلرژی به لاتکس به دلیل ترس از شعله ور شدن آلرژی و مشکل در نگهداری پچ به مدت 48 ساعت، تمایلی به انجام پچ تست نداشتند.
به این ترتیب، پچ تست بر روی 50 نفر از افراد رضایت‌بخش انجام شد. ما نتوانستیم برخی از آنتی ژن ها مانند کاربامیکس و مرکاپتو میکس را تهیه کنیم.
احتمالاً به همین دلیل است که برخی از آنها نسبت به قطعات دستکش لاتکس 50 عددی مثبت هستند اما به آنتی ژن پچ تست مثبت نیستند.
رضایت آزمایش پریک تنها توسط 2 نفر که در تست استفاده فقط خارش تماسی داشتند داده شد. واکنش تست پریک در بین آنها منفی بود.
این احتمالاً به دلیل عدم وجود آنتی ژن های اصلی Hev3 و Hev5 در برخی از کیت های تست پریک است زیرا این آنتی ژن ها بسیار سریع تجزیه می شوند.
همچنین ممکن است به این دلیل باشد که مقدار متغیر پروتئین‌های قابل استخراج باقی‌مانده می‌تواند بسته به فرآیند تولید متفاوت باشد.
انسداد، گرما، تعریق، و استفاده از مواد ضدعفونی کننده می تواند به یافته های ما در برخی از سوژه های ما کمک کند. در این مطالعه، ما از آنتی ژن های مجموعه کامل سری NACDG استفاده نکردیم.
بنابراین، احتمال از دست رفتن برخی از واکنش های آلرژیک وجود دارد. ما در مطالعه خود حساسیت دستکش نیتریل را مصرف نکرده بودیم زیرا در زمان مطالعه در موسسه ما در دسترس نبود.
تمام افراد مبتلا به علائم آلرژی به دستکش لاتکس به دلیل عدم تمایل آنها به شرکت در تست پچ و یا تست پریک توسط تحقیقات تایید نشد. همچنین روش نمونه گیری غیراحتمالی یکی از محدودیت های مطالعه ما بود.
در مطالعه ما، علائم حاکی از درماتوز دستکش لاتکس در میان پرستاران در 74 پرستار (6/10%) وجود داشت. کسانی که سابقه آلرژی از جمله آلرژی به میوه، دیاتز آلرژیک موجود، حساسیت به لاستیک و غیره داشتند.
شانس بالایی برای ایجاد درماتوز دستکش لاتکس داشتند. آلرژی به لاتکس در هند یک مشکل مهم است، هرچند در مقایسه با کشورهای غربی کمتر است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.