باید گفت اثر مصرف کشمش سبز درجه یک بر زمان عبور روده، وزن مدفوع و اسیدهای صفراوی مدفوع توسط اسپیلر و همکاران بررسی شد.
در مجموع 16 بزرگسال سالم روزانه 84، 126 و 168 گرم کشمش، هر کدام به مدت دو هفته مصرف کردند. نتایج نشان داد که با افزایش مصرف کشمش، وزن مدفوع نیز افزایش می‌یابد، در حالی که زمان انتقال کوتاه‌تر است.
علاوه بر این، اسیدهای صفراوی مدفوع (شاخص احتمالی خطر سرطان روده بزرگ) با مصرف دو وعده کشمش در روز (84 گرم) کاهش یافت. بنابراین، به نظر می رسد دو وعده کشمش در روز تغییرات مفیدی در عملکرد روده بزرگ ایجاد می کند.
همان نویسندگان یک مداخله متقاطع را با 13 بزرگسال سالم انجام دادند که 120 گرم در روز کشمش یا 5 گرم در روز تارتار (معادل اسید تارتاریک در 120 گرم کشمش) به مدت 9 هفته خوردند.
همانطور که قبلاً گزارش شد، مصرف کشمش زمان عبور روده و اسیدهای صفراوی مدفوع را کاهش داد و وزن مدفوع را افزایش داد. علاوه بر این، کشمش باعث افزایش دفع کل اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFA) شد.
اسید تارتاریک نتایج یکسانی را ایجاد کرد، اگرچه بر وزن مدفوع تأثیری نداشت. نویسندگان فرض کردند که هم فیبر رژیمی و هم اسید تارتاریک در تأثیرات مفید روده کشمش، از جمله کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ- رکتوم نقش دارند.
عملکرد کولون نیز پس از پیروی از یک رژیم غذایی گیاهی غنی از غلات کامل، آجیل و کشمش خشک شده در آفتاب یا رژیم غذایی غنی از فیتوشیمیایی مبتنی بر غلات کامل، حبوبات، میوه ها، سبزیجات، آجیل و دانه ها بهبود یافت.
میکروبیوتا از زمانی که تحقیقات نقش کلیدی آنها را در حفظ سلامت انسان نشان داده است، توجه ویژه ای به خود جلب کرده است.
با این حال، هنوز یک زمینه جدید است و مطالعات کمی در مورد غذا و میکروبیوتا منتشر شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.